Dag 17, 18 en 19
Blijf op de hoogte en volg Nicole en Jody
05 Augustus 2016 | Nederland, Zoeterwoude-Dorp
Lieve allemaal,
Nog een gecombineerd reisverslag. Ik was zo moe (eer)gisteren dat ik mijzelf er niet meer toe kon zette sorry daarvoor!
Dag 17 was onze laatste dag in Koh Tao. Wij wilden deze dag nog nuttig besteden, dus we gingen snorkelen. Al vroeg ging het wekkertje en we stonden snel op. Insmeren en muggenspray opspuiten en gaan. Toen we buiten stonden, kwam de regen ons tegemoet! We waren niet echt blij, wat als het de hele dag zo blijft? Toch stapten we in het busje en hoopten we op het beste. Na circa 15 minuten kwamen we bij de pier aan. Echt weer op z'n Thais geregeld. Er waren allemaal rijen en geen logica! Uiteindelijk moesten we nog een keer geld betalen (ja, ja kan allemaal!) en kregen we onze snorkels. Het eerste stukje met de boot was niet zo prettig. De boot ging alle kanten op en de golven sloegen zelfs in de boot. Na een halfuurtje varen (tot mijn grote verbazing was ik niet echt zeeziek) kwamen we op de eerste snorkelplek aan en het was droog! We moesten een reddingsvest aan. Wij waren eerst nogal sceptisch, want ja wij Nederlanders kunnen echt wel zwemmen! Al snel ontdekten wij het voordeel van zo'n zwemvest. Je kon heel lang naar de vissen kijken zonder dat je hoefde te bewegen. Ik besloot om als een zeester te gaan liggen. Helemaal stil, want misschien komen er wel vissen. En wat blijkt op een gegeven moment werd ik helemaal omringt door vissen. De vissen zwommen echt langs mijn lichaam, maar er was meer vis dan Nicole. Dus even trappelen en weg waren de vissen. We zijn tijdens de snorkeltrip 3x gestopt. Meestal zagen we wel dezelfde vissen en op een gegeven moment vonden we het wel genoeg. We kwamen op een eilandje aan. Hier hebben we lekker gezeten en even wat gedronken. Na twee uur kwam de boot weer en gingen we terug naar Koh Tao. We deden nog even boodschappen voordat we naar onze kamer gingen. Eenmaal in onze hotelkamer stond daar het leukste klusje van de dag op ons te wachten. Ja koffers inpakken gelukkig voor de laatste keer. Ik reken meestal een beetje met tijden. Dus voor het douchen en het inpakken van de koffer had ik 2 uur uitgetrokken. Na 1,5 uur waren we klaar! Heerlijk!!! Voor de laatste keer naar ons favoriete restaurant. Eenmaal hier aangekomen was er een enorme rij, maar al snel hadden ze een zitplekje voor twee. In Thailand wordt het eten vaak in meerdere keer uitgeserveerd. Dus Jody had haar eten al op terwijl mijn eten nog moest komen. Toen mijn eten eenmaal kwam, was de honger vrijwel helemaal verdwenen. Even een paar stukken pizza en gaan! We lagen om 21:00 op bed en besloten om snel te gaan slapen, want om 07:00 ging de wekker. Op naar huis!
Dag 18
Om 07:00 ging de wekker en we kwamen snel uit bed om te ontbijten. We besloten om tegenover ons hotel te gaan ontbijten omdat we niet te ver wilden lopen. Jody nam een boterham met ei en ik nam een lekker bord met muesli, fruit en yoghurt. We hebben zitten smullen! Na het snelle eten gingen de laatste spullen in de koffer. Jody ging uitchecken terwijl ik boven wachtte met onze koffers. Eenmaal uitgecheckt gingen we naar de taxi. Deze taxi bracht ons naar de pier. Toen we op de pier aankwamen was alles weer op zijn Thais geregeld. Wij hadden al tickets, maar we moesten nog een sticker hebben. Dus wij besloten om in de rij te gaan staan. Daar hoorden we de bekende taal, ja veel Nederlanders. Een moeder stond te gillen en tekeer te gaan. Op een gegeven moment draaide ik mij om en zei "Jullie hoeven alleen stickers te halen." En die moeder zei kwaad en gestresst "Ja, maar we hebben al vouchers." waarop ik antwoordde "Ja, wij ook. Maar dan hoef je alleen maar een sticker te hebben." Jody stond mij bij en een aantal Nederlanders beaamden wat ik zei. Na lang wachtten waren nog niet echt verder. Jody ging alleen de stickers halen terwijl ik op haar wachtte. Ondertussen kreeg zij nog ruzie met een Nederlandse vrouw. Die begreep het systeem ook niet en stond al twee uur te wachten. De boot die zij moest hebben stond er al. Jody besloot om zich dom voor te doen. Vooraan aansluiten, heel normaal toch. Nouja voor ons dan ;)! De vrouw was het er niet echt mee eens en ze kregen een discussie. Helaas was ik met een ander meisje aan het praten. Ik had het wel willen horen haha! De Ferry kwam. Gelukkig zaten we dit keer in normale stoelen beneden. We waren nog zo moe, dus wij hebben nog even twee uur geslapen. Toen we in Champon aankwamen moesten we nog 1 uur op de bus wachtten. Dus even wat eten en weer door. Ik had lekker een stukje fruit! De busreis duurde best wel lang en we hadden enige vertraging. Toen we de bus uitstapten stonden er allemaal mannen. Ik dacht wat lief die gaan mijn koffer even pakken, die is ook zo zwaar. Nee die mannen riepen naar boven "taxi, taxi!" Wij werden echt gek! Kan het nog erger! We liepen naar een aantal taxi-chauffeurs en vroegen of zij een meter hadden. Er stond zelfs "taxi-meter" op een bordje en nog ontkenden ze het. Jody zei meteen "no" en liep naar de volgende taxi. Na ongeveer vijf taxi's wilden een hele leuke taxi-chauffeur zijn meter aanzetten. Wat hebben we gelachen. Hij vroeg voorzichtig of we van muziek hielden. Wij houden wel van muziek en al snel was het een soort mini discotheek in de taxi. Hij hield van Maria Carey, hij vond haar zo mooi! Wij gaven aan dat ze al heel oud was, maar daar wilde hij niks van weten. Op een gegeven moment kwam het welbekende lied van Maria Carey 'All I want for Christmas is you' wij zongen uit volle borst mee en moesten keihard lachen. Die man begreep alleen niet dat het een kerstliedje was oeps! Na circa 30 minuten in een racende taxi gezeten te hebben, waren we op het AirPort. Het inchecken verliep echt soepel. We hebben even gegeten, ons laatste geld uitgegeven en zijn toen naar de gate gegaan. Ik keek voor de laatste keer op het bord "final call". Man wat hebben wij gerend. Als wij op stap zijn gebeurd er echt altijd zoiets. We sprongen ons vliegtuig in en al snel gingen wij vliegen! Van deze vliegreis hebben wij weinig meegekregen. Jody sliep al bij het opstijgen. Ik hield het iets langer vol, maar sliep ook erg snel. De vliegreis duurde zo'n 10 uur de tijd was zo verstreken.
Dag 19
Eindelijk, onze laatste reisdag! Jeetje wat zijn wij ook weer het oude vertrouwde thuis! We waren in de ochtend al aangekomen op Oekraïne hier moesten wij al overstappen. Na circa 90 minuten gingen we dit keer een keer op tijd het vliegtuig in. We waren nog een beetje moe en hebben zo'n 2 uur geslapen. Toen was het nog 1 uur wachtten totdat we eindelijk in Amsterdam aankwamen. Er was ons beloofd dat de koffers meegezonden werden, dus fingers crossed in het vliegtuig. Toen we eenmaal geland waren stonden onze koffers er en werden wij door mijn ouders opgehaald.
Lieve allemaal, dat was het dan. De drie weken vakantie zitten er nu toch echt op! Het echte leven begint weer. Dat betekent dat Jody weer gaat werken en dat ik weer volop aan de bak moet voor de Pabo. Bedankt dat jullie onze reisverslagen zo trouw hebben gevolgd en de leuke en lieve reacties die we van jullie hebben gekregen. Het was elke dag weer een feestje om jullie mee te nemen!
Voor de laatste keer. Heel veel liefs en kusjes,
Jody en Nicole
Nog een gecombineerd reisverslag. Ik was zo moe (eer)gisteren dat ik mijzelf er niet meer toe kon zette sorry daarvoor!
Dag 17 was onze laatste dag in Koh Tao. Wij wilden deze dag nog nuttig besteden, dus we gingen snorkelen. Al vroeg ging het wekkertje en we stonden snel op. Insmeren en muggenspray opspuiten en gaan. Toen we buiten stonden, kwam de regen ons tegemoet! We waren niet echt blij, wat als het de hele dag zo blijft? Toch stapten we in het busje en hoopten we op het beste. Na circa 15 minuten kwamen we bij de pier aan. Echt weer op z'n Thais geregeld. Er waren allemaal rijen en geen logica! Uiteindelijk moesten we nog een keer geld betalen (ja, ja kan allemaal!) en kregen we onze snorkels. Het eerste stukje met de boot was niet zo prettig. De boot ging alle kanten op en de golven sloegen zelfs in de boot. Na een halfuurtje varen (tot mijn grote verbazing was ik niet echt zeeziek) kwamen we op de eerste snorkelplek aan en het was droog! We moesten een reddingsvest aan. Wij waren eerst nogal sceptisch, want ja wij Nederlanders kunnen echt wel zwemmen! Al snel ontdekten wij het voordeel van zo'n zwemvest. Je kon heel lang naar de vissen kijken zonder dat je hoefde te bewegen. Ik besloot om als een zeester te gaan liggen. Helemaal stil, want misschien komen er wel vissen. En wat blijkt op een gegeven moment werd ik helemaal omringt door vissen. De vissen zwommen echt langs mijn lichaam, maar er was meer vis dan Nicole. Dus even trappelen en weg waren de vissen. We zijn tijdens de snorkeltrip 3x gestopt. Meestal zagen we wel dezelfde vissen en op een gegeven moment vonden we het wel genoeg. We kwamen op een eilandje aan. Hier hebben we lekker gezeten en even wat gedronken. Na twee uur kwam de boot weer en gingen we terug naar Koh Tao. We deden nog even boodschappen voordat we naar onze kamer gingen. Eenmaal in onze hotelkamer stond daar het leukste klusje van de dag op ons te wachten. Ja koffers inpakken gelukkig voor de laatste keer. Ik reken meestal een beetje met tijden. Dus voor het douchen en het inpakken van de koffer had ik 2 uur uitgetrokken. Na 1,5 uur waren we klaar! Heerlijk!!! Voor de laatste keer naar ons favoriete restaurant. Eenmaal hier aangekomen was er een enorme rij, maar al snel hadden ze een zitplekje voor twee. In Thailand wordt het eten vaak in meerdere keer uitgeserveerd. Dus Jody had haar eten al op terwijl mijn eten nog moest komen. Toen mijn eten eenmaal kwam, was de honger vrijwel helemaal verdwenen. Even een paar stukken pizza en gaan! We lagen om 21:00 op bed en besloten om snel te gaan slapen, want om 07:00 ging de wekker. Op naar huis!
Dag 18
Om 07:00 ging de wekker en we kwamen snel uit bed om te ontbijten. We besloten om tegenover ons hotel te gaan ontbijten omdat we niet te ver wilden lopen. Jody nam een boterham met ei en ik nam een lekker bord met muesli, fruit en yoghurt. We hebben zitten smullen! Na het snelle eten gingen de laatste spullen in de koffer. Jody ging uitchecken terwijl ik boven wachtte met onze koffers. Eenmaal uitgecheckt gingen we naar de taxi. Deze taxi bracht ons naar de pier. Toen we op de pier aankwamen was alles weer op zijn Thais geregeld. Wij hadden al tickets, maar we moesten nog een sticker hebben. Dus wij besloten om in de rij te gaan staan. Daar hoorden we de bekende taal, ja veel Nederlanders. Een moeder stond te gillen en tekeer te gaan. Op een gegeven moment draaide ik mij om en zei "Jullie hoeven alleen stickers te halen." En die moeder zei kwaad en gestresst "Ja, maar we hebben al vouchers." waarop ik antwoordde "Ja, wij ook. Maar dan hoef je alleen maar een sticker te hebben." Jody stond mij bij en een aantal Nederlanders beaamden wat ik zei. Na lang wachtten waren nog niet echt verder. Jody ging alleen de stickers halen terwijl ik op haar wachtte. Ondertussen kreeg zij nog ruzie met een Nederlandse vrouw. Die begreep het systeem ook niet en stond al twee uur te wachten. De boot die zij moest hebben stond er al. Jody besloot om zich dom voor te doen. Vooraan aansluiten, heel normaal toch. Nouja voor ons dan ;)! De vrouw was het er niet echt mee eens en ze kregen een discussie. Helaas was ik met een ander meisje aan het praten. Ik had het wel willen horen haha! De Ferry kwam. Gelukkig zaten we dit keer in normale stoelen beneden. We waren nog zo moe, dus wij hebben nog even twee uur geslapen. Toen we in Champon aankwamen moesten we nog 1 uur op de bus wachtten. Dus even wat eten en weer door. Ik had lekker een stukje fruit! De busreis duurde best wel lang en we hadden enige vertraging. Toen we de bus uitstapten stonden er allemaal mannen. Ik dacht wat lief die gaan mijn koffer even pakken, die is ook zo zwaar. Nee die mannen riepen naar boven "taxi, taxi!" Wij werden echt gek! Kan het nog erger! We liepen naar een aantal taxi-chauffeurs en vroegen of zij een meter hadden. Er stond zelfs "taxi-meter" op een bordje en nog ontkenden ze het. Jody zei meteen "no" en liep naar de volgende taxi. Na ongeveer vijf taxi's wilden een hele leuke taxi-chauffeur zijn meter aanzetten. Wat hebben we gelachen. Hij vroeg voorzichtig of we van muziek hielden. Wij houden wel van muziek en al snel was het een soort mini discotheek in de taxi. Hij hield van Maria Carey, hij vond haar zo mooi! Wij gaven aan dat ze al heel oud was, maar daar wilde hij niks van weten. Op een gegeven moment kwam het welbekende lied van Maria Carey 'All I want for Christmas is you' wij zongen uit volle borst mee en moesten keihard lachen. Die man begreep alleen niet dat het een kerstliedje was oeps! Na circa 30 minuten in een racende taxi gezeten te hebben, waren we op het AirPort. Het inchecken verliep echt soepel. We hebben even gegeten, ons laatste geld uitgegeven en zijn toen naar de gate gegaan. Ik keek voor de laatste keer op het bord "final call". Man wat hebben wij gerend. Als wij op stap zijn gebeurd er echt altijd zoiets. We sprongen ons vliegtuig in en al snel gingen wij vliegen! Van deze vliegreis hebben wij weinig meegekregen. Jody sliep al bij het opstijgen. Ik hield het iets langer vol, maar sliep ook erg snel. De vliegreis duurde zo'n 10 uur de tijd was zo verstreken.
Dag 19
Eindelijk, onze laatste reisdag! Jeetje wat zijn wij ook weer het oude vertrouwde thuis! We waren in de ochtend al aangekomen op Oekraïne hier moesten wij al overstappen. Na circa 90 minuten gingen we dit keer een keer op tijd het vliegtuig in. We waren nog een beetje moe en hebben zo'n 2 uur geslapen. Toen was het nog 1 uur wachtten totdat we eindelijk in Amsterdam aankwamen. Er was ons beloofd dat de koffers meegezonden werden, dus fingers crossed in het vliegtuig. Toen we eenmaal geland waren stonden onze koffers er en werden wij door mijn ouders opgehaald.
Lieve allemaal, dat was het dan. De drie weken vakantie zitten er nu toch echt op! Het echte leven begint weer. Dat betekent dat Jody weer gaat werken en dat ik weer volop aan de bak moet voor de Pabo. Bedankt dat jullie onze reisverslagen zo trouw hebben gevolgd en de leuke en lieve reacties die we van jullie hebben gekregen. Het was elke dag weer een feestje om jullie mee te nemen!
Voor de laatste keer. Heel veel liefs en kusjes,
Jody en Nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
