op weg naar huis

Dag 13 en 14:
Vandaag is het zover, wij gaan naar huis. We hebben vanochtend eerst uitgeslapen en zijn daarna op pad gegaan met een vriend van ons die we al eerder hadden ontmoet. Hij had nog geen kamer voor vannacht dus Jody en ik hebben een deal met hem gemaakt. Jij betaalt ons avondeten, dan mag jij in onze kamer slapen. Dat vond hij een goed idee. We hebben gezocht naar black Rice pudding. Het was erg lekker, behalve de kokosmelk. Daarna hebben we nog wat gewinkeld en hebben we lekker een pizza gegeten, onze eetlust is zover weg. Drie stukjes pizza en we zaten vol! Op naar het hotel en de laatste spullen inpakken. We waren niet vooruit te branden. En zelfs als ik dit typ, heb ik nog niet het idee dat wij naar huis gaan. Na lang wachten, hebben wij een taxi gebeld. Op naar het vliegtuig. Na alle lieve personeelsleden (die voor ons vrienden waren geworden) gedag gezegd te hebben, een fotosessie gedaan te hebben en nog even gezellig gedanst te hebben, was daar het afscheid. Het leek alsof ik in een film zat. Onze koffers gingen in de taxi en ik ging snel zitten en opende het raampje. Ik zwaaide naar buiten "bye bye" zo raar dat wij morgen in een vliegtuig zitten... Ik wil er nog even niet aandenken. Wat was, nee wat is Bali mooi! Ik heb genoten en ben helemaal tot rust gekomen. Ik heb sinds tijden weer een "relax moment" gehad. Ik had nooit verwacht dat de pabo zo'n grote inpakt op mij zou hebben. Ik zag hoe hard ik had gewerkt en dat ik deze vakantie echt nodig had.
Onze vliegreis van Bali naar Dubai is voorspoedig verlopen. We waren een half uur te vroeg aangekomen (gelukkig hoefde we eerst nog maar 10 uur te wachten). Minder hadden wij het getroffen met de vrouw die naast mij zat. Ze was samen met haar man/vriend. Ze wilden samen reizen, maar dit was niet mogelijk. Tot 5 minuten voor vertrek, heeft ze staan te discussiëren. Hierna kwam ze naar ons toe, zei niks en gebaarde dat de stoel bij het raam voor haar was. Ze was vrij stevig en de stoelen waren niet echt groot. De helft van de reis heeft ze half op mijn stoel gelegen. En als wij dan eindelijk sliepen maakte ze ons wakker en maakte een gebaar dat we moesten wieberen. Niet omdat ze naar het toilet moest, maar omdat ze met d'r vriend wilde knuffelen. Echt ongelofelijk. Ook stond ze op als het eten nog niet was weggehaald, zodat wij heel moeilijk moesten doen. Ook moest ik haar schoenen pakken gelukkig vroeg ze het vriendelijk "my shoes!!!" En kwam ze binnen een aantal minuten weer terug op haar plek zitten. En 8 uur is lang met iemand die je reis zo zuur probeert te maken. Eenmaal aangekomen op Dubai hebben we even rondgelopen. We kwamen al snel loungestoelen tegen, dus daar waren we maar op neergeploft. En dan maar wachten, wachten tot de tijd verstrijkt. Gelukkig hadden we een soort bonnen gekregen, hiermee konden wij "gratis" eten halen. Ook hebben wij eindelijk een wifi code gekregen, na circa 9 uur... Wat was dat een opluchting! Wij konden vertellen hoe onze reis was verlopen en dat het goed met ons ging! Na 10 uur was het eindelijk zo ver. Wij konden het vliegtuig in, op naar Nederland! Wat hadden we een lief en schattig echtpaar naast ons. Ja, niet alleen gezeur moet gemeld worden. Ik schat het echtpaar rond de 70. Onwijs lief, haar man pakte haar hand beet, zo'n plaatje wat je alleen in films ziet! Jody en ik keken elkaar aan en ik zei heel zachtjes "ahh, wat schattig!" We hebben niet veel gegeten in het vliegtuig, omdat we dat niet lekker vonden haha. Dus we overleefden op chips en mentols. O lieve mama, wat ben ik blij als je weer een parkje voor me kookt!
Nog even op onze koffers wachten en onze reis was voorbij.
Lieve allemaal, bedankt voor het volgen van onze reis. We vonden het leuk om jullie elke dag weer mee te nemen als wij op stap gingen.
Liefs Jody en Nicole